Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Duo Reges: constructio interrete.

Venit ad extremum;: Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?
Perge porro;: At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.
Tenent mordicus.: Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
An eiusdem modi?: Nemo igitur esse beatus potest.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.
Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.
Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;

Ista similia non sunt, Cato, in quibus quamvis multum
processeris tamen illud in eadem causa est, a quo abesse
velis, donec evaseris;

Id enim ille summum bonum eu)qumi/an et saepe a)qambi/an
appellat, id est animum terrore liberum.

Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Facillimum id quidem est, inquam. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.

Invidiosum nomen est, infame, suspectum.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quae contraria sunt his, malane? Quo tandem modo? Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Conveniret, pluribus praeterea conscripsisset qui esset optimus rei publicae status, hoc amplius Theophrastus: quae essent in re publica rerum inclinationes et momenta temporum, quibus esset moderandum, utcumque res postularet.